Monday, December 17, 2012

Jangan Biarkan Aku Sendiri 4






Tasya tak terus pulang ke rumah. 'Cari mampus la kalau balik rumah. Papa dan mama mesti tanya kalau tengok muka aku merah dan sembab akibat banyak menangis. Lepas tu papa mesti tak benarkan aku bekerja dekat situ lagi.'

Tasik Putrajaya dituju. Tenang sedikit perasaan Tasya di sini. Tasya sudah peduli orang mahu melihat mukanya yang merah dan sembab asalkan dia dapat menenangkan dirinya daripada mengalirkan air mata. Hanya lebih kurang 15 minit, Tasya kembali tenang.

Tasya kemudian bergerak ke kereta dan ingin pulang ke rumah. Tapi apabila difikir kembali, jalan sudah tentu sesak dalam waktu sebegini. Tasya terus ke masjid dan solat maghrib di di situ. Usai  solat maghrib di masjid putrajaya, Tasya terus pulang ke rumah walaupun lapar. Dia pasti mama dan papa tertunggu di rumah. Tidak pernah Tasya kembali selewat ini.









Pap! Bunyi novel I Love You Stupid karya Melur Jelita terjatuh dari atas meja belajar berjaya mengejutkan Tasya dari lena.

"Ya Allah, rosak la novel ni. Sudahlah aku sayang dekat novel ni." Ujar Tasya sambil menyusap-usap permukaan kulit novel tersebut. 'Gila betul la, kenapa cuai sangat aku ni? Macam mana la boleh letak sayang aku ni dekat hujung meja? Kan sudah jatuh!'

Bebelan Tasya terhenti apabila Iphonenya berbunyi. Hah, cerita tentang Iphone, Mira yang belikan selepas telefon bimbit kesayangannya innalillah.

"Yes, boss? What can I do for you? I think today is Sunday. Tiada urusan pejabat pada hari Ahad." Walaupun Tasya sudah terjaga daripada lenanya, tetapi ngantuknya masih bersisa membuatkan dia mamai.

"Today is Sunday? Kalender mana awak tengok ni? Hari ini hari Isnin! Awak lupa ke mensyuarat yang awak kena pergi hari ni? Tak pasal-pasal saya kena suruh Hendry uruskan." Tegas sekali kata-kata Saiful Naim tapi sayang masih tidak boleh mengejutkan Tasya dari 'lena jaga'nya.

'Apa la mamat ni. Kalau aku salah hari pun tak payah lah sampai nak tengking-tengking bagai. Walaupun dia lelaki, tetapi dia kena tahu bahawasanya jiwa dan raga perempuan ayu seperti aku ni lembut.' Air mata Tasya mula mengalir. Sememangnya Tasya seorang yang manja dan cepat terasa walau hakikat yang sebenar Saiful Naim tidak menengkingnya langsung.

"Eh you ni dah kenapa? Pagi-pagi sudah call I, lepas tu tanpa salam tengking- tengking I pula. Kalau I silap sekali pun, tak boleh ke you tegur baik-baik? You ingat you boss, you boleh marah- marah sesuka hati la? You tak tahu apa sebab I tak datang kerja lepas tu nak marah- marah tak tentu pasal. I nak berhenti kerja! I dah tak tahan nak kerja dengan you!" dengan teresak-esak, Tasya meluahkan rasa ketidakpuas hatinya









Keesokan harinya, Tasya datang ke pejabat seperti biasa. Dia sendiri tidak sedar apa yang terjadi pagi kelmarin. Yang dia tahu, ada seseorang marah-marahnya tetapi tidak pasti di mana. Sebenarnya Tasya mengalami pening kepala kuasa tiga. Oleh kerana itu, Tasya tidak tahu apa yang telah dia lakukan. Sedar- sedar, papa dan mama ada dalam bilik dengan muka risau.

'Mama kata aku tak jaga dari tidur sampai pukul 5 petang? Fuhh, kalau orang tahu, malu aku. Mesti jatuh harga mas kahwin aku.' Tasya terus berjalan menuju ke mejanya dengan ceria.

"Tasya, masuk bilik saya sekarang!" Alah, Saiful ni, aku baru je nak duduk dia dah panggil. Pukul 8 pagi pun belom sudah panggil aku. Mahu atau tidak, Tasya pergi juga ke bilik bos merangkap kekasih dalam diamnya yang juga merangkap kawan sekolahnya. Pintu diketuk dengan semangat. Kalau Saiful Naim tak dengar ketukan Tasya tadi, memang sudah tidak lama lagi arwah la Saiful Naim tu.

Dengan senyuman selebar 60 meter, Tasya masuk ke dalam bilik Saiful. "Tasya, saya minta maaf sebab buat awal rasa kelmarin. Papa awak sudah beritahu saya yang awak tak sihat kelmarin. Maafkan saya ye?" Saiful mengaku memang salahnya memarahi Tasya tanpa usul periksa.

Senyuman lebar Tasya kendur dengan tiba-tiba. "Encik, kelmarin memang saya tak sihat. Saya rasa hari ni encik pula yang tak sihat. Encik minta maaf sebab buat saya terasa? Bila masa encik buat saya terasa? Encik tak sihat kan? Baik encik balik rehat sebelum makin melarat. Lagipun kalau encik balik rehat dekat rumah, kurang sikit kerja saya. Kalau ada encik dekat pejabat, nanti encik suruh saya buatkan kopi. Lepas tu komen tak sedap. Lepas tu suruh buatkan milo pula bla bla bla..."

Tersenyum Saiful mendengar bebelan Tasya. 'Baru sehari tak jumpa Tasya dah rindu dengan mulut chit chat dia ni. Tapi pelik, dia cakap macam dia tak ingat apa yang terjadi kelmarin. Hai, dia siap nangis- nangis, boleh pula cakap aku tak sihat.'

"Encik, wahai Encik Saiful Naim yang agak kacak tapi Dennis Oh saya kacak lagi, saya penat bercakap seorang diri yang encik pula boleh termenung. Dah sampai mana? Saiful in Wonderland! Atau dekat alam chork zone?"

"Chork zone? Apa benda tu?"

"Nampak sangat encik tak pernah tengok cerita tu. Itu kartun, encik. Dekat tv 9 saluran 119. Pukul berapa saya tak pasti sebab dah lama tak tengok." Dengan semangatnya Tasya jelaskan kepada Saiful.

Tergelak besar Saiful dibuatnya. "Awak layan kartun lagi, Tasya?"

"Ya, kalau saya marah saya akan tengok kartun yang lawak dan seronok. Lepas tu redalah marah saya."

Seronok pula layan minah ni. "Jadi, semua kartun dekat tv9, astro Disney XD dan astro Ceria awak layan la?"

"Kalau kartun dekat tv9 banyak yang saya layan daripada tak layan. Tapi kalau dekat astro Ceria dan Disney XD , sikit je yang saya layan."

Sebenarnya banyak soalan yang ingin ditanya kepada Tasya. Tetapi semuanya terpaksa ditangguhkan apabila tiba-tiba Juliana menguak pintu bilik Saiful.

'La, dari mana turunnya minah tak cukup kain ni? Kacau aje. Aku baru nak bergurau senda dengan Saiful. Masa lain tak sempat. Ish, geramnya.' Dalam mengeluh seorang diri, senyuman Tasya masih kekal di bibirnya walaupun palsu semata-mata.

"Jun, I ingatkan you balik esok?"

"I miss you so much, baby. I tak tahan nak tinggal you lama- lama. Tak tahan rindu dekat you." Tanpa menghiraukan Tasya, Juliana terus merangkul leher Saiful dengan manjanya.

'Eh you? Ini ke kawan aku dulu? Saiful Naim yang dulunya dekat sekolah terkenal dengan perangai ustaznya dan sekarang jadi macam ni?' Panas membara hati Tasya.

"Ehemmmmmmmm" hah amekau. Tasya berdehem dengan kuatnya seperti gajah tercekik tulang pontianak. 'Eh, pontianakkan hantu. Hantu ada tulang ke? Lantaklah, mana aku tahu.'

Saiful yang tersedar Tasya masih di dalam biliknya terus meleraikan rangkulan manja Juliana. "You may go now, Tasya."

'Ceh, macam menghalau. Dapat tunang dia terus suruh aku keluar. Saiful, kau memang sudah teruk. Tak sabarnya nak balik rumah jumpa Mira dan cerita pasal perubahan Saiful dekat Mira. Ish, Tasya..sekarang baru mula kerja kau dah fikir nak balik.'

Friday, December 7, 2012

Jangan Biarkan Aku Sendiri 3







"Tasya, lunch with me? Today!"

"Kenapa encik panggil saya Tasya? My name is Iylia!" suka betul la mamat ni panggil aku Tasya. Kang ada yang terikut-ikut panggil Tasya. Nanti kalau ramai yang panggil Tasya dah tak popular la nama tu.

"Tapi nama awak pun Tasya juga kan? Waktu kita sekolah dulu boleh je saya panggil awak , Tasya. Sekarang kenapa nak ubah nama pula?" Pelik betul la budak ni. Tapi comel!

"Itu dulu. Dulu dan sekarang lain." Aku nak suami aku dan keluarga aku je yang panggil aku Tasya. Lagipun nama Tasya dikenali sebagai anak dato. Sekarangkan aku bawa watak sebagai anak orang biasa.

"Apa-apa je la, Tasya. So, lunch with me?" 

"Tak nak la. Janji encik janji melayu. Saya nak janji orang arab. Baru boleh pakai. Encik janji dengan saya lepas tu nanti encik pergi keluar dengan orang lain. Saya hari tu punya la tahan perut tunggu encik, tapi encik? You enjoy with your girl!" Hah, lepas sudah kemarahan.

"Wow, awak marah? Dulu kalau marah awak akan menangis. Tapi sekarang awak tak menangis. Ajaib. Ok la, saya minta maaf. Hari tu memang saya tak dapat elak. Awak tak tahu tunang saya tu macam mana orangnya. Kalau itu yang dia nak saya kena ikut" hah, sekali jelas panjang lebar pula.

"Saya sebagai pekerja hanya menurut perintah. Tapi, kalau saya tertunggu lagi, saya tidak akan teragak-agak  untuk saman encik." ceh, tersenyum lebar mamat ni. Lempang kang!









"Tasya, kenapa awak kerja dengan saya sedangkan awak ada syarikat sendiri? Lepas tu siap kenalkan diri awak sebagai Iylia. Tanpa perkataan dato pula tu?" Sudah lama nak tanya tapi ada saja halangan.

"Sebenarnya saya nak berdikari. Saya nak orang layan saya macam orang biasa dan bukannya anak dato."

"Keluarga awak tak kisah?"

"Mula-mula Mira je yang sokong saya. Mama dan papa memang tak bagi. Tapi akhirnya bila Mira dan saya jelaskan, mama dan papa setuju."

"Kalau saya pun saya tak bagi."

Eh, sibuk je mamat ni. Biar la aku nak buat apa pun. "Kenapa pula awak tak bagi. Suka hati saya la nak buat apa pun. Cuma papa saya la yang tak percayakan saya."

"Maksud saya, kalau awak ni anak saya, saya pun tak bagi. Sebab awak tu nampak je ganas, garang, tapi sebenarnya awak tu lembut, manja, cepat merajuk. Memang la papa awak tak percayakan awak. Sebab dengan sifat dan sikap awak tu mana boleh percaya sangat."

"Panjangnya awak kutuk dan puji saya." Aku tinggal juga dia dekat sini. Nasib aku datang naik kereta dia. Kalau aku tinggal dia siapa nak hantar aku balik.

"One more question. Kenapa dekat pejabat awak panggil encik tapi bila dekat luar macam sekarang ni awak panggil saya macam dulu." Noor Iylia Natasya memang pelik sejak azali.

"Oh, haahlah. Baru saya perasan. Ianya spontan. Kenapa? Awak tak suka ke? Awak nak saya panggil awak encik walau di mana pun saya berada? Maafkan saya." Kalau dia tak tanya mesti aku tak perasan sampai bila-bila.

"Tak, saya tak kata apa-apa pun. Saya tanya je. Saya tak kisah dan tak akan pernah kisah awak nak panggil saya apa pun. Lagipun kita kawan walaupun sudah lama terpisah."

Oh tak kisah aku panggil apa pun!? Kalau macam tu aku panggil dia pakcik tongkang pecah. Dia tak kisahkan!

"Lepas makan teman saya pergi beli baju." Alang-alang dah bawa dia keluar minta tolong je la. Lagipun aku bukannya tau sangat pilih-pilih baju ni.

"Awak ni memang la. Nanti lambat masuk pejabat macam mana?" Banyak songeh pulak pakcik tongkang pecah ni. Tadi kat pejabat ajak makan bukannya ajak beli baju.

"Dekat pejabat arahan. Sekarang ni saya minta tolong sebagai kawan. Lagipun kalau awak masuk pejabat lambat tak ada siapa yang marah sebab awak keluar dengan saya."









"Saya rasa yang ini sesuai." Baju kemeja batik aku acukan ke badannya. Walah, cantiknya corak dia. Kain lembut gila.

"Hurm, nice! Saya pergi cuba kejap."

Sementara menunggu Saiful mencuba baju, Tasya melilau melihat pakaian yang ada. Tetapi lain pula yang terlihat. 'Weyh, tu bukan tunang Saiful ke? Dengan mamat mana pula tu? Mesra gila. Nak kata abang dia macam tak je. Sebab mamat tu mat salih. Ah, jangan masuk campur la, Tasya oit.'

'Apa la Tasya ni mengintai sampai aku dekat sini pun dia tak perasan?' "Tasya!"

Sergahan Saiful telah berjaya membuatkan jantung Tasya berhenti selama 10 saat. 'Gila! Mati kang aku dekat shopping mall ni.' "Saiful Naim! Saya tahu la nama saya tu sedap dan tenang apabila disebut. Tapi ketahuilah anda bahawasanya, nama saya yang sedap lagi cantik tu akan rosak bila awak panggil macam tu!"

Tersenyum senget Saiful mendengar Tasya perasan. "Saya suka baju kemaja batik yang awak pilih ni. Terima kasih sebab bantu saya." Pandai Tasya memilih baju. Sememangnya Saiful suka baju yang dipilih oleh Tasya tadi.

'Eh, hal tadi!' "Kenapa awak tak minta tolong tunang awak je yang teman awak beli baju?" Agak-agak dia kata aku ni busybody ke tak?

"Dia kalau tentang pakaian perempuan memang nombor satu. Tapi kalau pakaian lelaki nombor hancus. Lagipun dia tak ada dekat Malaysia sekarang ni. Dia kan model. Sekarang ni dia ada dekat US ada fashion show." Kalau aku beritahu mummy yang Tasya temankan aku beli baju dan bukannya tunang aku, mesti mummy tanya soalan yang sama. Nama saja tunang anak lelaki dia tapi mummy bukan kenal sangat pun dekat tunang aku tu. Mula-mula pun mummy tak setuju aku nak bertunang.

'Oh, tunang dia tak ada dekat Malaysia. Maknanya yang aku nampak tadi tu pelanduk empat serupa la. Ish, Tasya! Rosak peribahasa.'









"Wah, baru masuk kerja. Lambat pula tu. Lepas tu masuk kerja sekali dengan Encik Saiful." Eh, aku dengar orang bercakap. Aku datang sini nak bancuh air tapi disambut oleh suara pula. Gelas, mug, segala yang ada dekat sini boleh bercakap ke?'

"Hey, kau tengok apa? Aku nak kau jauhkan diri kau daripada Encik Saiful. Dia tu aku yang punya, faham? Kau pekerja baru tak layak untuk dia."

Alah, aku ingatkan pontianak mana la yang bercakap rupa-rupanya minah melaram ni. Orang datang pejabat nak kerja dia datang pejabat macam pergi fashion show. Lepas tu kerja dia mengorat orang dan mengumpat. Dah la mata macam unta penangan bulu mata palsu. Pipi macam orang demam kura. Merah semacam. Mulut pulak bergincu sakan. Setiap jam tukar warna gincu. Banyak orang cakap yang dia ni memang suka cari pasal dengan pekerja baru. Aku ingatkan semua staf dekat sini baik. Rupanya tersesat juga seorang.

"Cik Salena, awak tak puas hati apa dekat saya? Daripada hari pertama saya kerja sampai sekarang awak memang suka sangat cari pasal dengan saya. Kalau awak nak sangat Encik Saiful tu, ambil la. Tapi awak ni memang maruah rendah. Sebab ada niat nak rampas tunang orang. Encik Saiful tak pandang orang macam awak. Dia pandang perempuan macam saya. Tunang dia pun nasib- nasib je tu." Fullamak! Kalau Saiful dengar agak-agak dia marah tak? Hentam je la. Aku dah lama tak fire orang ni. Tu yang kali ni aku fire panjang-panjang.

Selepas meluahkan ayat dusta tersebut, Tasya terus tinggalkan Salena disitu yang sedang berangin. 'Kau punya pasal tak jadi aku nak minum.









Air mata sudah menitis dan tak kuasa Tasya hendak mengesatnya lagi. 'Aku pergi tandas tak sampai 5 minit handphone aku dah berkecai. Aku tahu siapa punya kerja. Boleh je aku beli baru. Tapi handphone baru tak akan sama dengan yang ni. Ini hadiah arwah nenek sebelum meninggal. May Allah bless you, Salena!'

Tasya terus menangis. 'Orang semua dah balik so, tak ada masalah aku nak menangis.' Selepas mengemas barang-barang, Tasya berjalan ke kereta dengan linangan air mata. 'Heran, air mata ni memang tak nak berhenti ke? Aku benci kau, Salena!' Pedal minyak ditekan rapat ke lantai dan vroooooooom.


Introduce My Balak part 2 (x tahan)

hai n Salam all..kan ada dolu2 aku introduce my balaks..name? erm, aaron aziz, nickhun, and dennis. i think tu je kowt. or,...ada lg?

k fine..itu dulu, skarang ni i dont wanna be a play gurl. dh insaf :)

ok, tanpa membuang masa yg memang tkmau buang pn, aku nk introduce my real balak (tamau dh la balak2 ni..mcm kasar sgt ja kan?) ..ok my real special boyfriend... his name is DENNIS JOSEPH O'NEIL or his nkname is dennis oh. Actually, he is from americam but he act in korea. buttttt..wow, dya ni mmg la..korea pn dya blakon, china pn dya blakon, singapore pn dya blakon, american pn lg la dya blakon, thai pn dya ada jgkk..asl la dya ta dtg Malaysia? owh, i know... dya bgtau yg dya actually mmg nk jd artis malay too but, ada la sorg mamat ni kacau ta bg dya blakon.. tamau la sebut nama, kang kena saman.!!!

dya ni sgt la caring, pnyayang, smua sifat dn sikap yg diidamkan oleh wanita ada dkt my dennis..  last week my dennis snggup fly from american ke slangor smata2 nk jumpa aku.. *GILA TERHARU KOWTTT!!!*
dya dtg just a few days n lpas tu dya trpaksa fly balik korea..well, dya kan plakon msty la busy. tu pn curi masa ja fly dtg malaysia.

here ada la beberapa pictures dya.. but bfore usha MY SPECIAL BOYFRIEND, I WANNA WARN U ALL....DONT U EVER DARE WANNA DISTURB ATAU LEBIH JELAS GODA MY DENNIS.. HE IS MINE FOREVER N EVER..owh ya, my dennis stia pd yg satu


here his pictures :)

opss, sory guys...i mmg dh nk upoad td. tp pic2 tu smua still belom edit lg.. why do i need to edit my dennis pic? haruslaaaaa...kalau edit ada la tanda pic tu from aku..nnty org curi aku tau la pic tuu aku pnya..


ok la, nnty bila dh edit aku upload masuk sini :)
brsabarlah wahai readers..i know u all dh ta sabar nk tngok my dennis pnya muka kan?
thats all..nite and salam :)

2:10 morning already..wanna sleep #